Weer klasse gereden door Pep en Hugo
Pep laat een groot deel van het veld de achterkant van zijn auto zien
Een stuk of dertig handen gingen op elkaar toen Pep Vila het bivak in Chilecito binnen kwam rijden. De Spanjaard behaalde voor de tweede opeenvolgende dag de vierde plaats, maar nog belangrijker: hij reed de achtste tijd van auto’s en vrachtwagens door elkaar. Vila had dus een superdag.
Wel was het voor iedereen een hele lange dag, die om zes uur ’s ochtends begon met een 500 kilometer lange verbindingsweg over de San Francisco-pas van Chili naar Argentinië. De pas ligt op bijna 4800 meter hoogte; dat alleen was al een extra opgave voor de resterende deelnemers in de Dakar Rally.
Vandaag stond alweer de tiende etappe op het programma, met een lange tocht door de Andes naar Chilecito in het westen van Argentinie. De verbindingsroute was maar liefst 686 km met daarin een special van 176 km, waar Pep vier uur over deed. In de schroeiende hitte, het was dik over de 40 graden celcius in de omgeving van Fiambala waar de proef was maakte Pep en zijn bemanning geen fouten. Pep heeft het voortreffelijk gedaan met een mooie vierde plaats. “Jammer dat we 30 km voor de finish nog lek reden, anders waren we derde geworden” aldus Pep Vila. Daarnaast maakte hij nog een mooi compliment naar zijn maatje, navigator Moi Torrallardona: “hij was vandaag echt fantastisch.” Monteur Peter van Eerd van IVECO nummer 506 heeft wel wat angstige momenten in de special gehad: “we maakten zo´n enorme jump dat ik dacht dat alles eronderuit zou vallen!” Dat viel gelukkig mee, de schade is beperkt en dat geldt ook voor Hugo Duisters. Toch had Hugo een ‘ontzettende pestdag’. Hugo heeft al een paar dagen last van een voorhoofdsholteontsteking en de hoogte speelde hem parten. Zo ziek als een hond reed hij de special op, die hij meteen herkende van twee jaar geleden. “Ik zei tegen Yvo: ‘Laat dat roadbook maar zitten, ik weet precies waar ik heen moet.’ En ik zat ook exact goed. Maar wat een vervelende special. Fiambala, ik hoef er nooit meer te komen!” De 520 had echter nog meer pech onderweg, maar liefst vier lekke banden waren er te noteren! Dat betekent dat er eigenlijk twee reservebanden te weinig waren, de special werd dus met twee halve banden uit gereden. Uiteindelijk laat Hugo dan zijn klasse zien en stuurt zijn IVECO keurig als tiende over de streep. In het algemeen klassement staat Pep nu zesde, mede door het uitvallen van de TATRA van Loprais in de vorige etappe. Hugo staat 20ste in het klassement. Jo Adua is nog niet in het bivak, maar is als 13de binnen met een 12de plaats algemeen.
De assistentieploeg heeft ook de tocht door het Andesgebergte gemaakt, waarbij we als echte berggeiten omhoog moesten. Gelukkig is alles goed gegaan, ook nu weer over grote hoogte gegaan, maar liefst 4.700 hoogtemeters. De natuur was echt prachtig met de hoge zandbergen die ruim 5.000 meter hoog kunnen zijn. We gingen door de Paso San Francisco, waar het veel groener was dan de eerste overtocht door de Andes. Het was dan ook genieten tijdens de rit, waarbij we veel Kodak-momentjes hebben gehad. Nu we terug zijn in Argentinië merken we het verschil in beleving van de DAKAR rally in beide landen. De mensen hier zijn uitzinnig, staan overal met duizenden langs de weg en zijn super enthousiast. En de politie bleek maar weer eens onze beste vriend te zijn, we zijn onder escorte, met sirene en zwaailichten, naar een tankstation begeleid. Een hele eer vonden wij, dus oom agent maar blij gemaakt met een heus “De Rooy-shirtje”!
Morgen gaan we verder Argentinië in, het bivak staat in San Juan. Na de bergen van de Andes volgt een soort wildwesten met canyons en cactussen. Het is zaak om scherp te blijven, de special is maar liefst 622 km lang met veel fesh fesh en moeilijk navigatiewerk. De totale lengte van de etappe is 786 kilometer. Dat belooft weer wat voor morgen, we zullen zien.
